 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
SŁOWIANIE - RELIGIA
Na początku zaznaczam, że treść artykułu jest po części wypadkową z całej kupy wszelkich, często nawzajem sprzecznych teorii na temat wierzeń, mitologii i demonologii Słowian. Faktycznie jest to jedna z najmniej znanych religii.
Podobny stan wiedzy zawdzięczamy z pewnością rzetelnym i, jak się okazuje, prawie całkowicie skutecznym działaniom przedstawicieli jedynie słusznej wiary, którzy dołożyli wszelkich starań, aby wszelkie ślady pogańskich i ohydnych obrzędów naszych przodków zostały nieodwołalnie zatarte, a pamięć o nich zaginęła. Wybaczcie tę dygresję, będącą, jak sądzę, bardzo na czasie, jeśli wziąć pod uwagę starania przeróżnych państwa o wpisanie do konstytucji zjednoczonej Europy preambuły opiewającej wkład pewnej instytucji i jej skromnych sług w kształtowanie europejskiej kultury i historii. Myślę, że faktycznie byłoby co wpisywać.
Żeby było śmieszniej, lwią część wiedzy o Słowianach czerpiemy dziś właśnie z zapisków misjonarzy i skrybów chrześcijańskich. Jedne z najstarszych źródeł to „Słowo o wyprawie Igora” z XII wieku, kronika biskupa Thietmara z Merseburga – około 1015 roku, kronika Helmolda (1167-1168), wzmianki Saxo Grammaticusa i Adama z Bremy.
Co do jednego naukowcy pozostają mniej więcej zgodni – religia naszych szanownych przodków wywodzi się najprawdopodobniej z rdzenia indoeuropejskich religii politeistycznych. Uznać ją można z pewnością za jedną z religii etnicznych, to znaczy właściwą tylko pewnej grupie etnicznej, jaką byli Słowianie. Nie funkcjonowała jako twór sztuczny - stanowiła jednocześnie dziedzictwo, obyczaj oraz oryginalną kulturę narodów, plemion, etnosów słowiańskich. Była religią naturalną – opartą na prawach przyrody, ściśle powiązaną ze stylem życia i pochodzeniem jej wyznawców, tak jak język, prawo, stosunki pokrewieństwa, rytuały magiczne. Można zaryzykować stwierdzenie, że stanowiła ich drugą naturę – nikt się jej specjalnie nie uczył, po prostu żyła sobie wśród swojego ludu. Między innymi dlatego z natury nie była ekspansywna, co więcej jej wyznawcy byli skłonni przyjmować niektóre wierzenia i obrzędy od sąsiadów, zupełnie bez kolizji z własnymi, starymi. Jak w wielu kulturach etnicznych, istniał prawdopodobnie proceder odkupywania nawzajem praw do odprawiania niektórych obrzędów.
Kolejnymi cechami wyróżniającymi ją spośród wielu pierwotnych religii europejskich są, pomimo istnienia kapłanów, brak społecznej warstwy kleru oraz zwyczaju budowania świątyń. Wyjątek stanowiło Połabie, gdzie budowano je naśladując prawdopodobnie zachodnie zwyczaje chrześcijańskie. Sztandarowy przykład stanowi świątynia w Arkonie. Słowiańskie świątynie na innych terenach to już nieco późniejsza historia. Rolę miejsc kultu spełniały lasy, gaje, rzeki, jeziora, góry – niejednokrotnie wskazują na to wyraźnie ich stare, słowiańskie nazwy. Budowano za to posągi bogom, zmarłym usypywano kurhany, ewentualnie stawiano coś w rodzaju domku lub zadaszenia nad grobami. Miejsca pochówku stanowiły również miejsce kultu i kontaktu z duchami przodków.
Wierzenia Słowian nie były jednolite i spójne. Różne narody, plemiona, a nawet grupy w obrębie jednego z nich przywiązywały inną wagę do poszczególnych jej aspektów w zależności od specjalizacji i powiązania z danym rejonem. Na przykład rolnicy przywiązywali większe znaczenie do bóstw ziemi, rybacy – wody, wojownicy – wojny. Samych wersji mitów o powstaniu świata możemy spotkać co najmniej kilka. Tutaj właśnie należy wspomnieć o kilku odmiennych hipotezach naukowych dotyczących panteonu bóstw słowiańskich. Pierwsza z koncepcji – politeistyczna opiera się na założeniu istnienia wielu bogów, w różnej wersji, i o odmiennych imionach w przypadku poszczególnych plemion. Druga koncepcja – henoteistyczna zakłada istnienie jednego jedynego boga, a całej reszty jako jego wcieleń i uosobień. Przez niektórych z kolei istnienie panteonu bogów słowiańskich jest zawzięcie podważane. Głoszą oni teorię o szamanizmie, ewentualnie o demonologii – wierze w uosobione siły natury. Według tej teorii wiara w bogów jako takich to stosunkowo późny wytwór. Podobne przypuszczenie posiada rzeczywiście pewne sensowne przesłanki. Średniowieczni kronikarze dopatrują się bezpośrednich lub pośrednich odniesień do panteonu bogów śródziemnomorskich. Pomimo pewnych podobieństw w ich hierarchii i samych postaciach, nie należy, jak się ponoć okazało, utożsamiać ich ze sobą nawzajem.
Istnieje zgodność co do podziału bóstw na trzy główne grupy – władzy zwierzchniej, walki zbrojnej i pomyślności gospodarczej. Nie ma pewności kto był najważniejszym bogiem Słowian, ponieważ przedstawiany był on w różnych regionach pod wieloma postaciami.
strony: [1] [2] [3] [4] |
komentarz[19] |  |
|
|
|
|
|
| Komentarze do "Słowianie - religia" |
|
|
|
|
|
|
© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal
|
|
|
