 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Bogowie greccy
Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że wiem iż jest już praca na ten temat, ale że niezbyt się ona spodobała, co widać po komentarzach i ocenach, postanowiłem postarać się napisać lepszy tekst. Poza typowymi krótkimi opisami bogów i bogiń znajdziecie tu różne historie związane z nimi. Mam nadzieję, że o niczym nie zapomnę i wszystko będzie się zgadzało. Niektóre rzeczy mogą dziwić, ale takie informacje znalazłem na ten temat. Za oceny i komentarze będę bardzo wdzięczny:)
Afrodyta- Bogini miłości, opiekunka żeglarzy. Nie była niczyją córką, ponieważ zrodziła się z morskiej piany, gdzieś niedaleko Cypru. Po wyłonieniu się z wody została powitana przez Wdzięki, Uśmiechy i Igraszki, bóstewka, które odtąd znajdowały się w jej orszaku. Była żoną Hefajstosa, zdradzała go jednak z Aresem. Była matką Harmonii, Erosa, Priapa, Hermafrodyty i Eneasza. Pewnego razu zakochała się w myśliwym Adonisie, z którym chadzała na polowania, pomimo bólu jaki ją spotykał, gdy kaleczyła sobie stopy o ciernie i kamienie, a szaty darły się, zahaczane przez gałęzie. Któregoś dnia Adonis został ciężko zraniony przez dzika, a ponieważ Afrodyta nie była w stanie mu pomóc, jej ukochany umarł w jej ramionach. Kiedy bogini polała jego krew nektarem, zamieniła się ona (krew) w kwiat zwany Anemonem. Cierpiąca Afrodyta poszła do Zeusa i ubłagała go by Adonis powrócił do życia, lecz przez sześć miesięcy była z ukochanym, a drugie sześć miesięcy spędzał on w Hadesie. Bogini najczęściej czas spędzała na Cyprze, gdzie w mieście Pafos znajdowała się jej świątynia. Opowiadano tam o cudzie, którego dokonała Afrodyta, dla domu króla Cypru, Pigmaliona. Zamiast zajmować się państwem, rzeźbił on, aż wyrzeźbił niezwykle urodziwą kobietę, w której się zakochał i cierpiał z tego powodu, bo posąg nie mógł nic zrobić. Pewnego razu, gdy się zamyślił czyjaś ręka go dotknęła, a gdy się odwrócił ujrzał swoją ukochaną, która została zamieniona w żywą kobietę, dzięki Afrodycie. Pigmalion pojął Galateę za żonę, urodziła mu ona syna Pafosa, który założył miasto swego imienia i wybudował świątynię dla dobrej bogini. Święta Afrodyty były obchodzone na wiosnę, w czasie nocy, w ogrodach, gdzie tańczono i śpiewano. Palono dla niej kadzidła i poświęcano jej róże, jabłka, granaty i mirty, bo krwawych ofiar nie lubiła. Jej atrybutami były mirt, róża, jabłko, jaskółka, gołąb, bażant, łabędź, wróbel, zając, kozioł i delfin.
Apollo- Bóg śmierci, który zabijał mężczyzn strzałami ze srebrnego łuku, która przynosiła też zarazy, bóg mądrości, muzyki, bóg-lekarz chorób ciała i duszy, bóg ziemi, który strzegł stad, rolnictwa i roślinności, bóg oczyszczania z win, nowo założonych miast i kolonii, bóg poezji, patron wieszczów, śpiewaków i poetów. Był synem Zeusa i Latony, bliźniaczy brat Artemidy, przyszedł na świat na wyspie Delos, pod drzewem palmowym, a podczas jego narodzin wyspę otoczyły pięknie śpiewające łabędzie. Od tego momentu skały Delos zakwitły. Apollo był najpiękniejszy z bogów, był wysoki, smukły, miał jasne włosy, posiadał dar wiecznej młodości i przejrzyste oczy, dzięki którym mógł zaglądać daleko w głąb czasu i przestrzeni, a także był mistrzem w graniu na cytrze. Pewnego razu człowiek o imieniu Marsjasz, który potrafił wspaniale grać na flecie wyzwał Apolla na pojedynek, twierdząc że gra lepiej od boga. Sędziami mieli być pasterze i ich żony, a zawody odbywały się na górze Nysa. Jako pierwszy wystąpił Marsjasz i wszystkich wprawił w osłupienie. Dźwięki, jakie wydobywał grając przypominały śpiew słowików, szmer wody, głos ech leśnych i poszum burzy. Kiedy był prawie pewny zwycięstwa, Apollo zaczął grać na swej cytrze i śpiewać jednocześnie. Dźwięki jego grania wzbudzały w słuchaczach kolejno radość, pragnienie i smutek. Ogłoszono, że pojedynek wygrał Apollo, który po wygranej przywiązał Marsjasza do drzewa i odarł żywcem ze skóry. Jednym z obserwatorów zawodów muzycznych był król Midas, który głosował na Marsjasza, gdyż nie podobała mu się gra Apolla. Bóg w zemście przyprawił mu ośle uszy. Król ukrywał to przed poddanymi, lecz była osoba która znała prawdę, a był nią królewski fryzjer. Midas zakazał mu mówić o tym komukolwiek, lecz fryzjer chciał się komuś zwierzyć, a nie mogąc nikomu o tym powiedzieć, pobiegł nad brzeg morza, gdzie wykopał dołek, po czym krzyknął tam, że król Midas ma ośle uszy. Jednak stało się tak, że w tym miejscu wyrosła trzcina, która gdy wiał wiatr szemrała, że król Midas ma ośle uszy i w ten sposób cały kraj się dowiedział o tajemnicy swojego króla. Kiedy Apollo był młody chwalił się, że jest najlepszym łucznikiem i twierdził, że strzela lepiej niż bóg miłości Eros. Zezłoszczony Eros strzelił w Apolla strzałą miłości, a w nimfę Dafne, w której Apollo się zakochał, strzałą nienawiści. Kiedy bóg próbował się do niej zbliżyć ta uciekała, gonił ją więc Apollo przez lasy i góry, a gdy ją już prawie złapał, na prośbę nimfy, matka Ziemia zamieniła ją w drzewo laurowe. Apollo miał pecha, gdyż wszystkich, do których się przywiązał spotykały nieszczęścia. Miał Apollo dobrego przyjaciela, Hiakintosa, który uczył się od niego gry na cytrze i strzelania z łuku. Jednak Zefir, bożek łagodnego wiatru pokochał Hiakintosa i nie mógł znieść, że ten woli spędzać czas z Apollem. Któregoś razu, gdy Apollo rzucał dyskiem, Zefir tak pokierował wiatrem, że dysk trafił i zabił Hiakintosa. Mimo prób Apolla, nie udało się go uratować, a z jego krwi wyrósł kwiat, nazywany Hiacyntem. Apollo był zwierzchnikiem dziewięciu córek Zeusa i Mnemosyne, muz. Kaliope była muzą pieśni bohaterskiej, Klio muzą historii, Euterpe muzą liryki, Taleja muzą komedii, Melpomene muzą tragedii, Terpsychora muzą tańca, Erato muzą pieśni miłosnych, Polihymnia muzą hymnów i pieśni pobożnych, a Urania muzą gwiazd. W Atenach obchodzono święto Apolla, na jesieni po zbiorach. Jego atrybutami były lira, łuk i wieniec laurowy.
strony: [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] |
komentarz[70] |  |
|
|
|
|
|
| Komentarze do "Bogowie greccy" |
|
|
|
|
|
|
© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal
|
|
|
