 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Dżinny
Demony i duchy powstałe z czystego ognia, czysty ogień czyli ogień bez dymu. Posiadaja nadnatrualną siłę i potęge. Chociaż na ogół niewidzialne potrafia przjmować różne postacie (człowieka, zwierzęcia lub potwora). Utożsamiały one siły natury, często wrogie człowiekowi. Byli mieszkańcami pustyni.
Dżinny były bardzo popularne w ludowej tradycji muzułmańskiej. Zgodnie z ludowymi legendami i baśniami, człowiek przy pomocy zaklęć może sobie w pewnych wypadkach dżinna podporządkować (np. zmusić do spełnienia trzech życzeń), a także uwięzić w lampie lub butelce (Księga tysiąca i jednej nocy). Często pełnili w opowieściach funkcję strażników skarbów, byli mieszkańcami ruin, miejsc ponurych i opuszczonych.
Arabowie w czasach przed islamem uważali, że każdy poeta ma swojego dżinna, od którego zależy wielkość jego talentu.
Ochronę przed złymi demonami miało dawać żelazo lub pierścienie ze złota i stali. Pomagają także amulety z wilczych kłów i wersetów z Koranu, które wypisano zielonym lub czerwonym atramentem. Staroarabskie praktyki magiczne (sihr) wymagały między innymi nawiązanie kontaktów ze światem zmarłych oraz właśnie światem dżinnów. Dzięki nim leczono i wróżono. W czasach islamu większość tych praktyk zakazano.
Źli dżinnowie:
Ifryci (afryt, efryt, ifrit) - zły duch, demon, w wierzeniach muzułmańskich uważany za szczególnie złośliwego i niebezpiecznego, najpotężniejszy pośród dżinnów. Miał się wyróżniać wysokim wzrostem i wielką mocą. W wierzeniach ludowych ifritem stawała się dusza człowieka, który zmarł nagle i nie został pochowany (w szczególności dotyczy to ofiar morderstwa). Najgroźniejszym pośród ifritów był Marid, czyhający na ludzi na drogach, zabić go można jednak cytując werset z Koranu.
Ghul, ghula - w wierzeniach przedmuzułmańskiej Arabii, zły duch pustynny (pojawiający się także w innych odosobnionych miejscach, na przykład na cmentarzach), demon zwykle rodzaju żeńskiego, wywodzący się z arabskiego folkloru. Ghule zwabiały, napadały i zabijały podróżnych (zwykle potem pożerały swoje ofiary) oraz okradały groby z umarłych (w następstwie tego, słowo ghoul odnosi się także do ludzi okradających groby). Pojawiały się pod postacią zwierząt (głównie hieny), potworów lub wiedźm.
W islamie zaliczono je do kategorii dżinnów, choć trzeba pamiętać, że teologia islamu uznaję wiarę w ghule za przesąd (Mahomet jednoznacznie potępił ją w hadisach). Według tradycji muzułmańskiej ghule powstały z aniołów, które zbuntowały się przeciwko Bogu i zostały za karę porażone spadającymi gwiazdami. Części potępionych aniołów spłonęła, część wpadła do wody i zamieniła się w krokodyle. Te, które trafiły na ląd, stały się właśnie ghulami. Według innych wierzeń ghule powstały ze związku szatana z kobietą stworzoną z ognia.
Sila - w wierzeniach staroarabskich (przed islamem) demoniczna wiedźma zamieszkująca pustynię, dżinn w kobiecej postaci. Czasem przybiera postać wielbłąda o ludzkiej twarzy i rękach. Porywa ludzi na pustyni, aby ich pożreć. Według ludowych opowieści zdarza się, że sila poślubia mężczyznę i żyje wśród ludzi. Silę można zniszczyć wypowiadając formułę Allahu Akbar (Bóg jest wielki).
W animistycznych wierzeniach Arabów centralną role odgrywały dżinny, czczone przy źródłach i świętych kamieniach. Składano im ofiary, gdyż inaczej sprowadzały nieszczęścia. Zdaje się, ze niektóre dżinny zyskały status bóstw. Popularne były pielgrzymki do miejsc związanych z danym bóstwem - po dotarciu do sanktuarium okrążano je w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Składano ofiary ze zwierząt, a sporadycznie być może z ludzi. Wróżbiarze, wprowadzający się w trans za pomocą wywarów z ziół halucynogennych, przekazywali posłania od bogów, odczytywali przyszłość, m.in. z lotu ptaków, śladów stop, wyciąganych losów. Wiele plemion czciło tylko jedno z bóstw, jako swego nadprzyrodzonego opiekuna. Czasem zawarte sojusze militarne bądź umowy handlowe sankcjonowano czcząc swoich bogów nawzajem. Być może pod wpływem judaizmu i chrześcijaństwa pojawili się ludzie pobożni, hanifowie, głoszący, ze nad wszystkimi bóstwami i nad światem panuje jeden, najwyższy Bóg.
Jako pozostałość mitologicznych wyobrażeń z przedmuzułmańskiej Arabii pojawiły się także w islamie, gdzie stanowią trzecią kategorię rozumnych istot stworzonych przez Boga (obok aniołów i ludzi). Dżinny w wierzeniach muzułmańskich dzielą się na dobre i złe. Dobre służą Bogu i pomagają ludziom (w szczególności prorokom), zaś złe (ifrity, sile i ghule) szkodzą. Czasem do złych dżinnów zalicza się Szatana (Szajtana). Podobnie jak ludzie, dżinny dzielą się na plemiona i rody.
Muhammad wykożystał przedmuzułmańskie wierzenia w tworzeniu Koranu:
I stworzyłem dżinny i ludzi tylko po to, by mnie czcili. I nie chce od nich żadnego zaopatrzenia, i nie chce, żeby Mnie żywili. [51,56-57]
Necron. |
komentarz[20] |  |
|
|
|
|
|
© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal
|
|
|
