 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Rycerze Okrągłego Stołu
Rycerze Okrągłego Stołu – było to 150 rycerzy zasiadających przy Okrągłym Stole na dworze króla Artura (choć wedle rozmaitych przekazów wymienia się ich także 25 lub 50). Mimo tego, że wiele się o nich słyszy, to właściwie mało wie. Dlatego też postanowiłam opisać najznamienitszych Rycerzy Okrągłego Stołu. Oto oni:
Agravaine
rycerz Okrągłego Stołu i brat Gawaina, Gaherisa i Garetha, synów króla Lota z Orkney i Morgause. Poślubił Laurel, siostrzenicę Lionorsa. Jego jedyna wielka chwila to intryga z Mordredem w celu zdemaskowania cudzołóstwa Ginevere i Lancelota, z którego ręki zginął, gdy próbował przyłapać królową w sypialni na gorącym uczynku.
Angwish, Angwisance
król Irlandii i ojciec Izoldy z Irlandii. Wydaje się, że walczył po stronie zbuntowanych królów przeciw Arturowi i na początku Arturowych rządów, a później został towarzyszem Okrągłego Stołu. Król Marek z Kornwalii był jego wasalem. Tristan, chcąc się temu sprzeciwić, przybył doń i przy tej okazji zabił królewskiego brata Morholta; wtedy właśnie po raz pierwszy ujrzał Izoldę.
Aries
pastuch, domniemany ojciec Tora. Gdy chłopiec poprosił, aby mógł zostać rycerzem, Aries przyprowadził go na dwór Artura. Merlin wyjawił wówczas, że w rzeczywistości Tor jest synem króla Pellinore'a. Z czasem stał się znakomitym rycerzem Okrągłego stołu. Aries to w całej arturiańskiej sadze bodaj jedyna postać wywodząca się z pospólstwa.
Baudwin z Bretanii
jeden z najwybitniejszych rycerzy Okrągłego Stołu w schyłkowym okresie. Przeżył ostatnią bitwę pod Camlan i został pustelnikiem. Znany był też ze swych umiejętności lekarskich.
Bellieus
pechowy rycerz z wczesnych przygód Lancelota. Lancelot wszedł do namiotu, gdzie spała dama Bellieusa, i położył się obok niej. Nagle wrócił Bellieus i ujrzawszy Lancelota, wyzwał go na pojedynek, co oczywiście nieomal skończyło się dlań fatalnie. Przeżył jednak, a później został rycerzem Okrągłego Stołu.
Bors de Granis
syn króla Bana z Benoic. Kuzyn Lancelota i jeden z najznamienitszych rycerzy Okrągłego Stołu. On, Perceval i Galahad to jedyni rycerze poszukiwacze Graala, którym się powiodło.
Colgrevance
rycerz Okrągłego Stołu, pierwszy, którego spotkała przygoda z czarodziejską fontanną w Broceliande. Gdy lał wodę z basenu na leżący obok szmaragd, pojawił się czarny rycerz i wyzwał go na pojedynek. Colgrevance przegrał, ale udało mu się zbiec, a jego opowiadanie wzbudziło ciekawość Owaina, który odniósł zwycięstwo i na jakiś czas sam został strażnikiem fontanny. Colgrevance zginął później z ręki Lancelota, gdy ten uciekał z komnaty królowej.
Dagonet
błazen króla Artura, którego dla żartu pasowano na rycerza; później wykazał się odwagą w wielu turniejach. Jego dowcip i niebanalne zachowanie ożywiają co nudniejsze strony Księgi Tristana w Le Morte d'Arthur Malory'ego.
Dinadan
rycerz Okrągłego Stołu. Oprócz Dagoneta, jest to w całym arturiańskim cyklu bodaj jedyna postać obdarzona autentycznym poczuciem humoru i niemałym zacięciem satyrycznym. Napisał paszkwil na króla Marka, a podczas turnieju, w którym brał udział Lancelot, wszystkim rycerzom płatał najrozmaitsze figle. Lancelot, nie chcąc pozostać dłużnym, pojawił się w szrankach w sukni nałożonej na zbroję i pokonawszy Dinadana, wywiózł go do lasu, a tam przebrał w niewieście szaty. Dinadan, niestety, zginął później z rąk Mordreda i jego siepaczy.
Ector de Maris
brat Lancelota, rycerz Okrągłego Stołu. Mylony niekiedy z Ectorem z Dzikiego Lasu, przybranym ojcem Artura.
Galahad
jeden z trzech rycerzy Graala, którym udało się zdobyć to niezwykłe naczynie; nieślubny syn Elaine z Corbenic i Lancelota. Był rycerzem o czystym sercu, niepokonanym w walce. W dokonaniach prześcignął ojca, który przez grzech cudzołóstwa z Guinevere nie był godzien zobaczyć Graala; stanowi niejako duchowe przedstawienie Lancelota. Zmarł, ujrzawszy Graala; został pochowany w Sarras.
Gareth z Orkney
czwarty syn Morgause i Lota z Orkney. Przybył incognito na dwór Artura i pan Kay nazwał go Beaumais ("pięknoręki"). Okazał sie dzielnym bohaterem i został pasowany na rycerza przez Lancelota, który potem niestety zabił go niechcący, ratując Guinevere przez stosem.
Guingalain
syn Gawaina i pani Ragnell, jedyny jego prawowity potomek. Wczesna tradycja arturiańska zawiera ślady zaginionej opowieści, w której występuje, ale obecnie wiadomo o nim tylko tyle, że był rycerzem Okrągłego Stołu i że zginął z ręki Lancelota, gdy ten uciekał z sypialni królowej.
Kay, Cai, Cei, Keu
mleczny brat Artura, syn Ectora z Dzikiego Lasu. Został seneszelem króla, słynął z niepowściągliwego, zjadliwego języka. Późniejsze wersje oskarżają go o zamordowanie syna Artura, Lohota, choć w najstarszych tekstach walijskich jest jednym z najprzedniejszych rycerzy i wielkim bohaterem. Wraz z Bedwyrem prawie zawsze występuje we wczesnych przygodach Artura. Uwolnił Mabona z więzienia, wynosząc go na własnych plecach.
Lamorack de Galles
syn króla Pellinore'a, rycerz Okrągłego Stołu, w hierarchii ustępował jedynie Lancelotowi. Został kochankiem Morgause i zginął z rąk jej synów Gawaina, Gaherisa i Agravaine'a w zemście za śmierć ojca.
Lancelot z Jeziora, Lancelot du Lac
największy rycerz arturiańskiej Brytanii, pokonany jedynie przez własnego syna, Galahada. Jako syn króla, Bana z Benoic we Francji był księciem z urodzenia. Wychowała go Pani z Jeziora i uczyniła z niego rzecznika Artura i idei Okrągłego Stołu. Miał jednak skazę - nie umiał przezwyciężyć miłości do Guinevere, żony Artura. Grzech ten sprawił, że nie udało mu się znaleźć Graala, choć później dokonał cudownego wyleczenia rycerza zwanego panem Urrey z Węgier, którego mógł uzdrowić tylko najznamienitszy rycerz na świecie. Lancelot był rzeczywiście najsilniejszym z ludzi, ale nigdy nie osiągnął prawdziwej duchowej rycerskości. Ratując Guinevere przed stosem, zabił niechcący swego najlepszego przyjaciela, Garetha z Orkney. Po odejściu Artura schronił się w pustelni i został świątobliwym mężem. Zmarł i został pochowany w swym zamku Joyous Gard (przypuszczalnie Alnwick w Northumberland). Mimo że Lancelot pojawia się w arturiańskim cyklu późno, jako prototyp jest obecny w postaciach Llewa, Lugha i Llwcha Llawwyanawca.
Lavaine
syn pana Bernarda z Astolat, brat Elaine de Astolat i pana Tirre. Zaprzyjaźnił się z Lancelotem, który go pasował na rycerza; z czasem stał się jednym z najznakomitszych rycerzy Okrągłego Stołu. Gdy Lancelot popadł w niełaskę za swą miłość do Guinevere, Lavaine towarzyszył mu do Francji i tam został podniesiony do godności diuka Arminaku.
Lionel
rycerz Okrągłego Stołu, brat Borsa i kuzyn Lancelota.
Lucan Sługa
pierwszy i ostatni z zaufanych Artura. Podczas koronacji Artura został mianowany majordomusem i utrzymał to stanowisko do końca jego rządów. Z czasem przyłączył się do rycerzy Okrągłego Stołu. Brał udział w bitwie pod Camlan; gdy pomagał Bedwyrowi wynieść Artura z pola bitwy, odniósł ranę, która okazała się śmiertelna. Czasami nazywa się go bratem Bedwyra.
Palomides
rycerz saraceński na dworze Artura, jeden z najwybitniejszych rycerzy Okrągłego Stołu. Poświęcił się głównie zaciekłej rywalizacji o Izoldę z Irlandii, ale po śmierci Pellinore'a brał też udział w poszukiwaniu Ujadającej Bestii. Lancelot uczynił go księciem Prowansji.
Perceval, Peredur, Perlesvaus, Parzival, Parsival
podania o Percevalu są tak różne, że zebranie ich w jedną jasną opowieść jest prawie niemożliwe. Walijski Peredur oraz Perceval z Walii czyli opowieść o Gralu Chretiena de Troyes są najwcześniejsze. Przedstawiają go jako chłopca chowanego przez matkę z dala od świata, a zwłaszcza z dala od wojennego i rycerskiego rzemiosła. Ku rozpaczy matki, ów cokolwiek nieobyty młodzieniec spotkał rycerzy Artura i postanowił się do nich przyłączyć. Matka radziła mu, jak ma postępować, ale kierował się jej radami tak naiwnie, że robił jedynie zamieszanie. Zachowywał się jak przysłowiowy głupiec - cecha, dla której w późniejszych wersjach nazywany jest "Głupcem Doskonałym albo Zupełnym", a niektórych pisarzy skłoniła do porównywania jego dziejów z życiem i czynami Chrystusa. Ponieważ nie zadał we właściwym czasie Pytania Graala [dokładniej - o Graala] i przez to nie uzdrowił ziemi jałowej, musiał przeżyć wiele przygód. Dopiero gdy zakochał się w pewnej dziewczynie, miłość przypomniała mu, kim jest i jaki jest prawdziwy cel jego poszukiwań - znalezienie Graala i zadanie pytania. Motyw ten powtarza się w innych podaniach: Perlesvaus, w którym jest synem króla bez ziemi (perd les vals - dosł. "zgubił ziemię"), to najbardziej schrystianizowana wersja, w której po szczęśliwym zakończeniu wędrówki Perlesvaus zostaje Królem Graala. Tekst ten wykazuje głębię i szczegółowość, jakich brak w innych wersjach. W Parsifalu Wolframa von Eschenbacha dzieje bohatera są bardzo podobne; zostaje dopuszczony jako strażnik Graala do zgromadzenia rycerzy zwanego Templesein, czyli Rycerzy Graala. W tej wersji bractwo Graala jest przedstawione jako ezoteryczne bractwo krwi, którego członkowie służą Graalowi na całym świecie zależnie od możliwości; w trakcie poszukiwań mężczyźni noszą broń, a kobiety dzieci. Amangons zawiera podobny wątek. Wolfram wprowadził do brytańskiego oryginału wiele motywów wschodnich. W miarę jak "materia Brytanii" rozpowszechniała się wzdłuż i wszerz Europy, zmieniała się rola Percevala. W późniejszych wersjach jego rolę jako zdobywcy Graala przejął Galahad.
Pellinore
król Wysp, jeden z najznakomitszych rycerzy Okrągłego Stołu. Był podobno bratem Pellesa, Okaleczonego Króla z opowieści o Graalu. Niektóre wersje przedstawiają Percevala jako jego syna. Podczas buntu królów na początku panowania Artura zabił Lota z Orkney, co doprowadziło do wielkiej nienawiści między rodami. Zginął później w zasadzce przygotowanej przez Gawaina i jego braci. Aż do śmierci gonił za Ujadającą Bestią, którą potem ścigał Palomides.
Tor
chociaż uważał się za syna pastucha Ariesa, chciał zostać rycerzem - pragnienie to za czasów Artura rzadko gościło w sercu człowieka z gminu. Okazało się jednak, że był naturalnym synem króla Pellinore'a oraz żony Ariesa (jak podkreślał Merlin, rzecz wydarzyła się przed jej zamążpójściem). Tak więc ku zadowoleniu średniowiecznych wykazano czarno na białym, że krew królewskiego ojca Tora po prostu musiała się ujawnić. Został rycerzem Okrągłego Stołu i przeżył wiele przygód. Zginął w trakcie walki o wyratowanie Guinevere ze stosu.
Tristan
siostrzeniec króla Marka. Jego rodzicami byli król Meliodas i królowa Elizabeth z Lyonesse. Nazywano go Tristan ("smutek") na pamiątkę żałoby towarzyszącej jego narodzinom - matka zmarła w połogu. Gdy Lyonesse pochłonęło morze, udał się na dwór króla Marka i od razu otrzymał zadanie: miał zgładzić olbrzyma Morholta oraz przywieźć narzeczoną Marka, Izoldę z Irlandii. Podczas podróży Izolda i Tristan wypili napój miłosny przygotowany przez jej matkę dla nowożeńców, i wpadli na zawsze w sidła tragicznej miłości. Gdy ich romans stał się głośny, Tristan przybył na dwór Artura i tu okazało się, że pod względem siły ustępował jedynie Lancelotowi. Stamtąd pojechał do Bretanii, gdzie poślubił Izoldę o Białych Dłoniach. Ale miłość do Izoldy z Irlandii przyzywała go z powrotem i w końcu zginął, zamordowany przez Marka i jego giermka Andreda. Inne wersje wspominają, że ranny i umierający Tristan posyłał z Bretanii po Izoldę z Irlandii i czekał, aż przybędzie na okręcie pod białymi żaglami. Przybyła rzeczywiście, ale zazdrosna Izolda z Bretanii powiedziała Tristanowi, że żagiel jest czarny. Usłyszawszy to, wyzionął ducha, a wkrótce potem podążyły za nim obie kobiety. Izoldzie z Irlandii serce pękło z rozpaczy, zaś Izolda z Bretanii zginęła z własnej ręki, przepełniona żalem i wyrzutami sumienia.
Nimae. |
komentarz[31] |  |
|
|
|
|
|
| Komentarze do "Rycerze Okrągłego Stołu" |
|
|
|
|
|
|
© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal
|
|
|
