 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Słów kilka o smokach
Legendarny potwór, będący zwykle, jak większość potworów, symbolem prachaosu, przeciwieństwem ładu kosmicznego, nowego porządku boskiego, fantastyczną mieszaniną gatunków, płci, części ciała różnych, najczęściej niebezpiecznych zwierząt, najpopularniejszy potwór mitu i folkloru wielu krajów, niekiedy nie różniący się od węża (gr. drakon to `wąż-smok` stąd łac. draco, fr. i ang. dragon, nm. drache). Bywa wężem zrodzonym aseksualnie z jaja złożonego przez koguta, mającym ciało pokryte rybimi łuskami, z nogami, skrzydłami i niekiedy łbem ptaka, z przednimi łapami (a nieraz i łbem) lwa, albo z uszami wołu, oczami demona, szyją węża, brzuchem mięczaka. W innych typach smoka występowały organy jaszczurki, ryby, ropuchy, słonia, konia, świni, barana, sokoła, ośmiornicy, wieloryba. Bywa wielogłowy lub zaopatrzony w inne organy w nadmiernej liczbie; żyć może zarówno pod ziemią jak i w powietrzu. W najpopularniejszej postaci jest to pokryty łuską jaszczur buchający ogniem z pyska, z wielkimi skrzydłami nietoperza i kolczastym ogonem.
* Smok zrodził się w wyobraźni starożytnych, którzy nie mieli pojęcia o rzeczywistym istnieniu olbrzymich gadów kopalnych ery mezozoicznej (185-60 milionów lat temu). W różnych legendach i mitach smok jako istota ziemno-wodna miewa głowę długowłosej kobiety, jako stworzenie lądowe często wypija krew stworzeń zabitych jego potężnym, kolczastym ogonem; jako stwór powietrzno-wodny nieraz połyka ludzi i zwierzęta w całości; kiedy indziej fruwa jako skrzydlaty wąż. Chaldejski smok Tiamat miał cztery łapy, łuski i skrzydła. Smoki na monumentalnym Portyku Isztar, wzniesionym ku chwale Marduka przez Nebokadnezara II w Babilonie, to czworonogi kryte łuską, chodzące na orlich i lwich łapach, o ciele rogatego węża.
* Na Dalekim Wschodzie smok zachował autorytet istoty dobroczynnej. W Chinach lung (`smok`) stał się godłem i emblematem rodziny cesarskiej. Japoński tatsu (`smok`) może do woli zmieniać swe wymiary, a nawet stawać się niewidzialny. W taoizmie smok jest wcieleniem boskich sił natury. Smoki chińskie i japońskie mimo, że są istotami powietrznymi, nie mają skrzydeł.
* W XX wieku włączono smoka urzędowo do herbu księcia Walii. Groźne kształty smoka uczyniły go wcześnie atrybutem potęgi wojennej i władzy królewskiej.
Apokalipsy Zwierz - to "smok wielki, ryży, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach - siedem koron; ogon jego ciągnął się przez trzecią część gwiazd niebieskich"
Beowulf- skandynawski heros-wiking, bohater tytułowy najwcześniejszego poematu epickiego literatury staroangielskiej (spisanego ok. 700r.), ginie w walce z pustoszącym kraj, ognistym smokiem, zabijając go jednak przed śmiercią. Sigurd, bohater Volsunga Saga i Pieśni o Nibelungach, zabija smoka Fafnira strzegącego skarbu karłów, symbolu nieśmiertelności, zjada serce smoka, co pozwala Sigurdowi rozumieć mowę ptaków. W Pieśni, jako Zygfryd, wykąpawszy się we krwi zabitego smoka, bohater otrzymuje rogową skórę i staje się odporny na ciosy.
Język smoczy (jaszczurzy, bazyliszkowy) - oszczerczy, potwarczy (Hiob 20,16). "Ha, języku smoczy! serce jaszczurze! (...)Wiem, że jak inni, tak i ty mógłbyś wiarę złamać, lecz nie widziałam, że tak podle umiesz kłamać!" (Pan Tadeusz 8,513-519 Mickiewicza).
Kraken - legendarny wielki potwór morski (`smok`), widywany na płn. Atlantyku, opisany po raz pierwszy w 1752 przez Erika Pontopidana, pisarza duńsko-norweskiego.
Krew smocza - fetysz wojenny, talizman przynoszący szczęście; w wielu mitach ostrza włóczni i strzał zanurzone w niej zadają, nieuleczalne, śmiertelne rany. Zobacz niżej Sigurd-Zygfryd.
Lewiatan - gwiazdozbiór Smoka; atrybut mądrości nieba. "Ów zodyjakowy Smok długi i gruby, który gwieździste wije po niebie przeguby, którego mylnie Wężem chrzczą astronomowie, jest nie Wężem, lecz rybą. Lewiatan się zowie. Przed czasy mieszkał w morzach ale po potopie zdechł z niedostatku wody" (Pan Tadeusz 8,89-94 Mickiewicza).
Ouroboros - emblematyczny smok-wąż staroż. Egiptu i Grecji, przedstawiany z ogonem w zębach, pożerający się i odradzający nieustannie; jako symbol gnostyków i alchemików wyrażał jedność wszechrzeczy, materialną i duchową, ustawicznie zmieniającą kształty w odwiecznym cyklu zniszczenia, odtwarzania i nieustannej odnowy. Wizerunek ouroborosa podsunął chemikowi nm. F.A. Kekule von Stradonitz w 1865 ideę pierścieniowej budowy cząsteczki benzenu.
Pysk smoka - brama Piekieł
Smok - jest symbolem chaosu, praoceanu, wody, chmury, deszczu, suszy, prawdy, autorytetu, zasady zła, grzechu, okrucieństwa, despotyzmu, potęgi, bałwochwalstwa, nieuctwa, ostrego wzroku, czujności, straży, wroga, mordu, piractwa, (w chrześcijaństwie) zło, nieczystość, grzech, pogaństwo, herezja, błąd, szatan, kłamstwo, jak również: Potwór, Lewiatan, Wieloryb, Wąż, Jednorożec.
Smok u gnostyków chrześc. - absolut, anioł świtu, wyzwoliciel, pojednawca, duch wszelakiej wiedzy. Na średniowiecznych procesjach noszono wizerunki smoka jako wyobrażenie zwycięstwa.
Smok trzygłowy - indoeuropejski potwór burzy.
Ślina smocza - trucizna
Wąż-smok - przeciwnik, prawróg, diabeł, susza, mróz, choroba, zaraza, ciemność, nieczystość.
Vrdra - w mitologii indyjskiej to smok, który nie pozwalał spaść deszczom monsunowym; zabity przez Indrę, głównego boga panteonu wedyckiego.
Zęby węża-smoka - talizmany zapewniające pomyślność i zdrowie. Gdy mityczny Kadmos założył Kadmeę, przyszłe Teby, zabił węża-smoka i zasiał jego zęby w ziemi: powyrastali z nich wojownicy, którzy się wzajem pozabijali; pięciu pozostałych przy życiu, nazwanych Spartoi (gr. `zasiani`), stało się protoplastami arystokracji tebańskiej. Podobnie postąpił Jazon, na polecenie króla Kolchidy, z zębami zabitego węża-smoka pilnującego złotego runa.
Snow Angel. |
komentarz[5] |  |
|
|
|
|
|
| Komentarze do "Słów kilka o smokach" |
|
|
|
|
|
|
© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal
|
|
|
