..:: ELIXIR | Gry Fabularne(RPG) | Gry Komputerowe(cRPG) | Fantastyka | Forum | Twoje Menu Ustawienia
   » Menu

   » Recenzje

   Szukaj
>NASZE STRONY
 MAIN
:: Strona Główna
:: Forum
:: Chat
:: Blogi

 GRY FABULARNE
:: Almanach RPG
:: Neuroshima
:: Hard HEX
:: Monastyr
:: Warhammer
:: Wampir
:: D&D
:: Cyberpunk2020
:: Earthdawn
:: Starwars
:: Arkona

 GRY cRPG
:: NWN
:: Baldurs Gate
:: Torment
:: Morrowind
:: Diablo

 FANTASTYKA
:: Literatura
:: Tolkien
:: Manga & Anime
:: Galeria

 PROJEKTY
:: Elcards
:: Chicago

   Statystyki
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0

Bogowie greccy



Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że wiem iż jest już praca na ten temat, ale że niezbyt się ona spodobała, co widać po komentarzach i ocenach, postanowiłem postarać się napisać lepszy tekst. Poza typowymi krótkimi opisami bogów i bogiń znajdziecie tu różne historie związane z nimi. Mam nadzieję, że o niczym nie zapomnę i wszystko będzie się zgadzało. Niektóre rzeczy mogą dziwić, ale takie informacje znalazłem na ten temat. Za oceny i komentarze będę bardzo wdzięczny:)

Afrodyta- Bogini miłości, opiekunka żeglarzy. Nie była niczyją córką, ponieważ zrodziła się z morskiej piany, gdzieś niedaleko Cypru. Po wyłonieniu się z wody została powitana przez Wdzięki, Uśmiechy i Igraszki, bóstewka, które odtąd znajdowały się w jej orszaku. Była żoną Hefajstosa, zdradzała go jednak z Aresem. Była matką Harmonii, Erosa, Priapa, Hermafrodyty i Eneasza. Pewnego razu zakochała się w myśliwym Adonisie, z którym chadzała na polowania, pomimo bólu jaki ją spotykał, gdy kaleczyła sobie stopy o ciernie i kamienie, a szaty darły się, zahaczane przez gałęzie. Któregoś dnia Adonis został ciężko zraniony przez dzika, a ponieważ Afrodyta nie była w stanie mu pomóc, jej ukochany umarł w jej ramionach. Kiedy bogini polała jego krew nektarem, zamieniła się ona (krew) w kwiat zwany Anemonem. Cierpiąca Afrodyta poszła do Zeusa i ubłagała go by Adonis powrócił do życia, lecz przez sześć miesięcy była z ukochanym, a drugie sześć miesięcy spędzał on w Hadesie. Bogini najczęściej czas spędzała na Cyprze, gdzie w mieście Pafos znajdowała się jej świątynia. Opowiadano tam o cudzie, którego dokonała Afrodyta, dla domu króla Cypru, Pigmaliona. Zamiast zajmować się państwem, rzeźbił on, aż wyrzeźbił niezwykle urodziwą kobietę, w której się zakochał i cierpiał z tego powodu, bo posąg nie mógł nic zrobić. Pewnego razu, gdy się zamyślił czyjaś ręka go dotknęła, a gdy się odwrócił ujrzał swoją ukochaną, która została zamieniona w żywą kobietę, dzięki Afrodycie. Pigmalion pojął Galateę za żonę, urodziła mu ona syna Pafosa, który założył miasto swego imienia i wybudował świątynię dla dobrej bogini. Święta Afrodyty były obchodzone na wiosnę, w czasie nocy, w ogrodach, gdzie tańczono i śpiewano. Palono dla niej kadzidła i poświęcano jej róże, jabłka, granaty i mirty, bo krwawych ofiar nie lubiła. Jej atrybutami były mirt, róża, jabłko, jaskółka, gołąb, bażant, łabędź, wróbel, zając, kozioł i delfin.

Apollo- Bóg śmierci, który zabijał mężczyzn strzałami ze srebrnego łuku, która przynosiła też zarazy, bóg mądrości, muzyki, bóg-lekarz chorób ciała i duszy, bóg ziemi, który strzegł stad, rolnictwa i roślinności, bóg oczyszczania z win, nowo założonych miast i kolonii, bóg poezji, patron wieszczów, śpiewaków i poetów. Był synem Zeusa i Latony, bliźniaczy brat Artemidy, przyszedł na świat na wyspie Delos, pod drzewem palmowym, a podczas jego narodzin wyspę otoczyły pięknie śpiewające łabędzie. Od tego momentu skały Delos zakwitły. Apollo był najpiękniejszy z bogów, był wysoki, smukły, miał jasne włosy, posiadał dar wiecznej młodości i przejrzyste oczy, dzięki którym mógł zaglądać daleko w głąb czasu i przestrzeni, a także był mistrzem w graniu na cytrze. Pewnego razu człowiek o imieniu Marsjasz, który potrafił wspaniale grać na flecie wyzwał Apolla na pojedynek, twierdząc że gra lepiej od boga. Sędziami mieli być pasterze i ich żony, a zawody odbywały się na górze Nysa. Jako pierwszy wystąpił Marsjasz i wszystkich wprawił w osłupienie. Dźwięki, jakie wydobywał grając przypominały śpiew słowików, szmer wody, głos ech leśnych i poszum burzy. Kiedy był prawie pewny zwycięstwa, Apollo zaczął grać na swej cytrze i śpiewać jednocześnie. Dźwięki jego grania wzbudzały w słuchaczach kolejno radość, pragnienie i smutek. Ogłoszono, że pojedynek wygrał Apollo, który po wygranej przywiązał Marsjasza do drzewa i odarł żywcem ze skóry. Jednym z obserwatorów zawodów muzycznych był król Midas, który głosował na Marsjasza, gdyż nie podobała mu się gra Apolla. Bóg w zemście przyprawił mu ośle uszy. Król ukrywał to przed poddanymi, lecz była osoba która znała prawdę, a był nią królewski fryzjer. Midas zakazał mu mówić o tym komukolwiek, lecz fryzjer chciał się komuś zwierzyć, a nie mogąc nikomu o tym powiedzieć, pobiegł nad brzeg morza, gdzie wykopał dołek, po czym krzyknął tam, że król Midas ma ośle uszy. Jednak stało się tak, że w tym miejscu wyrosła trzcina, która gdy wiał wiatr szemrała, że król Midas ma ośle uszy i w ten sposób cały kraj się dowiedział o tajemnicy swojego króla. Kiedy Apollo był młody chwalił się, że jest najlepszym łucznikiem i twierdził, że strzela lepiej niż bóg miłości Eros. Zezłoszczony Eros strzelił w Apolla strzałą miłości, a w nimfę Dafne, w której Apollo się zakochał, strzałą nienawiści. Kiedy bóg próbował się do niej zbliżyć ta uciekała, gonił ją więc Apollo przez lasy i góry, a gdy ją już prawie złapał, na prośbę nimfy, matka Ziemia zamieniła ją w drzewo laurowe. Apollo miał pecha, gdyż wszystkich, do których się przywiązał spotykały nieszczęścia. Miał Apollo dobrego przyjaciela, Hiakintosa, który uczył się od niego gry na cytrze i strzelania z łuku. Jednak Zefir, bożek łagodnego wiatru pokochał Hiakintosa i nie mógł znieść, że ten woli spędzać czas z Apollem. Któregoś razu, gdy Apollo rzucał dyskiem, Zefir tak pokierował wiatrem, że dysk trafił i zabił Hiakintosa. Mimo prób Apolla, nie udało się go uratować, a z jego krwi wyrósł kwiat, nazywany Hiacyntem. Apollo był zwierzchnikiem dziewięciu córek Zeusa i Mnemosyne, muz. Kaliope była muzą pieśni bohaterskiej, Klio muzą historii, Euterpe muzą liryki, Taleja muzą komedii, Melpomene muzą tragedii, Terpsychora muzą tańca, Erato muzą pieśni miłosnych, Polihymnia muzą hymnów i pieśni pobożnych, a Urania muzą gwiazd. W Atenach obchodzono święto Apolla, na jesieni po zbiorach. Jego atrybutami były lira, łuk i wieniec laurowy.



strony: [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7]
komentarz[70] |

Komentarze do "Bogowie greccy"



Musisz być zalogowany aby móc oceniać.


© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal


   Sonda
   Czy ewolucja idzie w dobrym kierunku?
Jasne, tylko tak dalej.
Nie mam zdania.
Nie wszystko mi się podoba, ale
Nie widzę potrzeby.
To krok wstecz.
Musisz być zalogowany aby móc głosować.

   Top 10
   Bogowie greccy
   Fantasy jako ...
   Przeznaczenie
   Apokalipsa 20...
   Wilkołaki
   Legenda o kró...
   Bogowie grecc...
   Chupacabra
   Inspiracje ku...
   Egipscy Bogow...

   ShoutBox
Strona wygenerowana w 0.143119 sek. pg: