 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Zakony rycerskie
Postanowiłem przybliżyć wam trzy najsłynniejsze zakony rycerskie, a mianowicie Templariuszy, Krzyżaków i Joannitów. Jak wiadomo zakony rycerskie powstały po to by bronić chrześcijan przed napadami niewiernych. Poniżej znajdziecie historię wszystkich trzech zakonów. Mam nadzieję, że was zaciekawi:)
Templariusze
Nazwa zakonu pochodzi od słowa Templum- świątynia. Pierwsza siedziba mieściła się niedaleko dawnej Świątyni Salomona. Symbolem Templariuszy było dwóch rycerzy jadących na koniu. Zakon Rycerzy Świątyni, czyli Templariuszy powstał w 1118 roku kiedy Hugo de Payns, Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d'Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d'Ussel, Jean de Meymac i Pierre d'Orlean złożyli trzy śluby(czystości, ubóstwa i posłuszeństwa) przed patriarchą Jerozolimy oraz zobowiązali się do obrony pątników i dróg. Opiekunami zakonu zostali papież Honoriusz i patriarcha Jerozolimy, Szczepan. Na czele zakonu stał Wielki Mistrz, członkowie dzielili się na trzy grupy: braci- rycerzy, braci-giermków i służbę i rzemieślników. Podstawą życia i działalności Templariuszy była Reguła ułożona w 1128 roku przez Bernarda z Clairvaux. 19 marca 1128 roku Templariusze otrzymali pierwsze nadania ziemskie z rąk królowej Portugalii, Teresy. W tym roku też Hugo de Payns założył prowincję angielską, a Gotfryd de Saint-Omer uzyskał darowizny od hrabiego Flandrii, Wilhelma Clitona. 14 lipca 1130 roku śluby złożył Rajmund Berengar III, hrabia Barcelony i Prowansji, oddając zakonowi zamek Granena, a w 1131 roku 1/3 swojego państwa zostawił w testamencie Templariuszom król Aragonii, Alfons I. Kolejne nadania zakon otrzymał w 1132 roku- zamek Barbara i 1134 roku- twierdza Calatrava. 24 maja 1136 roku zmarł pierwszy Wielki Mistrz, Hugo de Payns, następcą został Robert de Craon. W 1138 roku papież Innocenty III wydał bullę, na mocy której wprowadził do zakonu braci- kapelanów, uwolnił zakon spod władzy kościelnej, poza papieżem, przekazał całkowite zarządzanie zakonem Wielkiemu Mistrzowi, zdjął nakaz płacenia dziesięcin, pozwolił Templariuszom budować kaplice i kościoły, niezależne od biskupów. W 1144 roku kolejna bulla papieska dała zakonowi możliwość kwestowania(zbierania datków) raz w roku w każdym kościele, nawet na terenie obłożonym interdyktem(zakaz odprawiania obrzędów religijnych na danym terenie lub przez daną osobę). W 1147 roku papież Eugeniusz III nadał Templariuszom znak czerwonego krzyża na płaszczach. W 1291 roku z powodu upadku Jerozolimy, a tym samym straty siedziby Templariusze przenieśli się na Cypr, a później do Francji. Od XIII wieku zaczęli działać także na terenie Polski. Mający wielkie długi wobec zakonu król Francji, Filip IV Piękny postanowił się uwolnić od niego. 13 października 1307 roku uwięził członków zakonu we Francji, przedstawiając zarzuty herezji, świętokradztwa, czarów, rozpusty i spiskowania z Saracenami. W czerwcu 1311 roku, na soborze w Vienne postanowiono zlikwidować zakon Templariuszy. Jego majątki zostały skonfiskowane, a wielu braci zakonnych poniosło śmierć, w tym w 1314 roku ostatni Wielki Mistrz Jakub de Molay, który wraz z 54 innymi dostojnikami zakonnymi został spalony na stosie. W 1312 roku papież Klemens V pod naciskiem króla Francji rozwiązał ostatecznie zakon. Jego dobra zostały w większości przejęte przez Joannitów, część ocalałych Templariuszy przeszła do tego zakonu, a innym pozwolono założyć nowe zakony.
Joannici
Średniowiecze
Najstarszy z istniejących zakonów rycerskich, które powstały w XII wieku na fali krucjat. Zwany też Zakonem Maltańskim. Odegrał znaczącą rolę w historii Europy, ze względu na potencjał militarny i znakomitą flotę. Zasłynął też jako organizator pierwszych szpitali. Zakon powstał jeszcze przed pierwszą krucjatą, jego prapoczątkiem był szpital św. Jana Chrzciciela. Przy nim w szybkim czasie powstał nieformalny zakon, pod wodzą legendarnego Gerarda. W czasie pierwszej krucjaty szpital okazał się bardzo przydatny, został przekształcony w zakon rycerski przez Rajmunda de Puy, a w 1113 roku zakon został oficjalnie uznany przez papieża Paschaliasa II. W odróżnieniu od Templariuszy i Krzyżaków do zakonu od początku przyjmowano rycerzy z każdego kraju. Władcy Królestwa Jerozolimskiego nadali Joannitom obowiązek strzeżenia dopiero co powstałego królestwa. W tym czasie zakon zaczął budować na terenie Palestyny sieć warowni i zamków, w tym warownię- szpital Margat, która stała się później siedzibą zakonu. W tym także czasie zakon otrzymał szereg przywilejów i dóbr, dzięki czemu powstało wiele komandorii, w tym także w Polsce. Po upadku Jerozolimy w 1291 roku, zakon razem z Templariuszami przeniósł się na Cypr, a po ich upadku ich ziemie zostały przekazane Joannitom. Wzrost potęgi zakonu umożliwił mu pod wodzą Fulko de Villareta najazd na Rodos, będące pod władzą Bizancjum. Joannici podbili całą wyspę tworząc dobrze zorganizowane państwo zakonne. Dzięki budowie okrętów zakon szybko przejął handel na wschodnim Morzu Śródziemnym.
Historia nowsza
Kontrola handlu morskiego przeszkadzała Imperium Ottomańskiemu, dlatego podejmowało ono ciągłe ataki na Rodos, zakończone w 1521 roku sukcesem, kładącym kres państwu zakonnemu na tej wyspie. Przez kilkanaście lat zakon tułał się po Europie, aż w 1530 roku cesarz niemiecki Karol V pozwolił się osiedlić Joannitom na Malcie. Zbudowano tam szpital, warownię i port, z którego znowu zaczęto nękać Imperium Ottomańskie. Zakończone w 1565 roku oblężenie Malty zakończyło się zwycięstwem zakonu. W 1566 roku rozpoczęto budowę nowej stolicy zakonu, która została nazwana na cześć ówczesnego Wielkiego Mistrza, Jeana de la Valette, Valletta. Także na Malcie powstało potężne państwo zakonne, które przetrwało aż do 1798 roku, kiedy to flota Napoleona zajęła bez większego oporu wyspę, przekształcając ją w prowincję francuską. W wyniku wojen Napoleońskich zakon utracił większość swych dóbr, poza kilkoma komandoriami w Czechach i prawie całkowicie podupadł.
Historia najnowsza
W 1800 roku Malta została zajęta przez wojska brytyjskie, a w 1802 roku podpisany został Traktat w Amiens, w którym jeden punkt oddawał zakonowi Maltę. Rok później traktat został zerwany, przez co nie doszło do odzyskania wyspy przez Joannitów. Zakon ostatecznie pogodził się z utratą Malty w 1814 roku kiedy to Traktat Paryski uznał brytyjskie zwierzchnictwo nad wyspą. Od 1831 roku siedziba zakonu znajduje się w Rzymie. Charakter zakonny przywrócił Joannitom papież Pius XII w 1953 roku. Zakon w części katolickiej liczy dziś około 10 000 członków, 450 członków jest Polakami. W 1994 roku zakon uzyskał status obserwatora przy ONZ. Zakon Joannitów stanowi suwerenne państwo i jest uznawany przez rządy 92 krajów. Obecnie na jego czele stoi Wielki Mistrz Andrew Bertie.
Joannici w Polsce
Do Polski Joannici zostali sprowadzeni w 1166 roku przez Henryka Sandomierskiego. W 1187 roku otrzymali kościół św. Michała Archanioła w Poznaniu, a niedługo potem kościoły w Tyńcu, Bardzie i Strzegomiu. Tam też powstały komandorie zakonu. Dalsze komandorie powstały w XIII wieku na terenie m.in. Pomorza i Ziemi Lubuskiej. W 1775 roku powstał w Polsce Wielki Przeorat, połączony z Przeoratem rosyjskim przez cara Pawła I w jedno zgromadzenie, które zostało jednak rozwiązane w 1817 roku. Związek Polskich Kawalerów Maltańskich powstał w 1927 roku. Po II wojnie światowej działał na emigracji a w 1922 roku został reaktywowany w Polsce.
Krzyżacy
Średniowiecze
Oficjalna nazwa zakonu brzmiała: Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie. Był obok Templariuszy i Joannitów trzecim największym zakonem powstałym w czasie Wypraw Krzyżowych w XII wieku. Początki zakonu to oblężenie Akki w 1190 roku, podczas którego rycerze narodowości niemieckiej założyli przy szpitalu, nieformalne stowarzyszenie. Książę Szwabski Fryderyk przekazał wkrótce cały Szpital zakonowi, a w 1191 roku papież Klemens III oficjalnie zatwierdził jego istnienie. Po zdobyciu Akki Krzyżacy dostali szereg nadań w okolicach miasta, wkrótce też zaczęło przybywać członków. W 1198 roku Krzyżacy stali się ostatecznie Zakonem rycerskim, dostali też ziemie we Włoszech od Henryka IV, cesarza Niemiec chcącego wykorzystać zakon do własnych celów. Po śmierci Henryka IV i niepowodzeniach krucjat zakon zaczął przeżywać regres. Wyciągnął go z tego czwarty Wielki Mistrz Herman von Salza, który wyjednał od kolejnych papieży i cesarzy Niemiec następne nadania we Włoszech, Niemczech i Palestynie. Dzięki temu zakon stał się potęgą ekonomiczną i polityczną, dzięki czemu znacznie wyprzedził pod względem wpływów Templariuszy i Joannitów. Herman von Salza pragnął jednak stworzyć niezależne państwo zakonne, starał się więc o miejsce do osiedlenia. Pierwszym takim miejscem był Siedmiogród, do którego zaprosił Krzyżaków król węgierski, Andrzej II w celu obrony swojego państwa przed najazdami Kumanów. W 1225 roku Krzyżacy zostali wygnani z Siedmiogrodu ponieważ starali się uniezależnić od króla Węgier. W 1226 roku za namową Jadwigi śląskiej zaprosił do Polski Krzyżaków król Konrad Mazowiecki, nadając im Ziemię Chełmińską. Zakon miał bronić zachodniej granicy Polski przed najazdami Prusów. Cesarz niemiecki Fryderyk II oraz papież Grzegorz IX zezwolili zakonowi na założenie swojego własnego księstwa, na terenach zdobytych na Prusach. W latach 1230-1249, dzięki ciągłym posiłkom Krzyżacy zajęli tereny Prusów aż do rzeki Pasłęki. Na mocy układu w Drzegoniu Prusowie wynieśli się za Pasłękę, jednak rok później zakon podjął kampanię podboju Dolnych Prus i Sambii, co było możliwe dzięki wsparciu króla czeskiego Ottokara II. Na jego cześć główna siedziba zakonu nazwana została Królewiec. W 1260 roku wybuchło pruskie powstanie, stłumione dzięki pomocy cesarza niemieckiego w 1283 roku. W czasie wojen z Prusami na terenie Prus powstała, należąca do Krzyżaków, sieć zamków i twierdz. W 1308 roku zakon zajął własnymi siłami Pomorze Gdańskie, co wywołało sprzeciw króla Polski, Władysława Łokietka. Krzyżacy sprzymierzyli się z Janem Luksemburskim, władcą Maklemburgii i zaatakowali Wielkopolskę i Kujawy. Przegrali jednak Bitwę pod Płowcami, lecz Pomorza nie oddali. Zakon nadal próbował atakować Wielkopolskę i Kujawy, jednak dzięki obronie i działaniom dyplomatycznym Kazimierza Wielkiego musiał podpisać pokój w Kaliszu w 1343 roku. Przyszłość Kujaw i Ziemi Chełmińskiej miała zostać rozstrzygnięta przez papieża. Mimo trzech wyroków sądu papieskiego Krzyżacy nie zwrócili Pomorza Polsce. Zakon przestał atakować Polskę, zaczął jednak najeżdżać Litwę. Książe litewski Jagiełło przyjął chrzest i poprzez małżeństwo z Jadwigą, córką Ludwika Węgierskiego zapoczątkował Unię Polsko- Litewską. Wskutek ciągłych ataków na Księstwo litewskie Władysław Jagiełło zdecydował się wypowiedzieć Krzyżakom wojnę(1409-1411). Najważniejszym momentem wojny była Bitwa pod Grunwaldem w 1410 roku, a zakończył ją pokój w Toruniu w 1411 roku. Pokój nie zwrócił Pomorza i Kujaw Polsce, ale dzięki niemu zakon zaprzestał ataków na Polskę i Litwę i zaczął tracić na sile, ponieważ Polska i Litwa zorganizowały blokadę handlową. 6 lutego 1454 roku wybuchło wewnątrz państwa zakonnego powstanie mieszczan wsparte przez Kazimierza Jagiellończyka(Wojna trzynastoletnia). Wojna przyniosła kolejny pokój toruński w 1466 roku, na mocy którego zakon zwrócił Polsce Pomorze, Ziemię Chełmińską i część Warmii, oraz Malbork. Stolica zaś została przeniesiona do Królewca.
Historia nowsza
Kres istnieniu państwa zakonnego przyniosła zmiana wiary na Luteranizm ostatniego Wielkiego Mistrza, Albrechta Hohenzollerna. Państwo zarządzane przez Hohenzollerna było dalej silne militarnie, lecz znajdowało się w próżni politycznej, co wykorzystał król Polski Zygmunt Stary i zmusił Albrechta Hohenzollerna do hołdu lennego, zwanego Hołdem pruskim, w 1525 roku. Zakon krzyżacki, w przeciwieństwie do Templariuszy i Joannitów nie został nigdy rozwiązany przez papieża. Zanikł on jednak właściwie kilkadziesiąt lat po Hołdzie pruskim.
Historia najnowsza
Reaktywacja zakonu odbyła się w 1834 roku przy wsparciu Cesarza Austrii. W XIX wieku zakon powrócił do działalności charytatywnej i szpitalniczej. Zakon pełnił służbę sanitarną i obsługiwał szpitale w armii austriackiej. W 1923 roku zakon zrezygnował z charakteru rycerskiego i przeistoczył się w zgromadzenie zakonne. Po włączeniu Austrii do III rzeszy hitlerowcy zakazali działalności zakonu i przejęli jego dobra. Zakon istnieje do dziś, a jego siedzibą jest dom zakonny w Wiedniu. Pełna nazwa zakonu brzmi obecnie: Bracia i Siostry Zakonu Niemieckiego Najświętszej Marii Panny w Jerozolimie.
strony: [1] [2] |
komentarz[18] |  |
|
|
|
|
|
| Komentarze do "Zakony rycerskie" |
|
|
|
|
|
|
© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal
|
|
|
