Rozmyślania elfa

Drzewo

Cóż takiego ja w tobie widzę?
Cóż takiego ciągnie mój wzrok ku twoim konarom?
Cóż pięknego jest w twoich liściach?
Może Twoje podobieństwo do matki?
Może podobieństwo Twoich konarów do drogi?
MOże podobiństwo Twoich liści do ludzi?
Czy odpowiesz na moje pytanie?
Czy pokażesz mi drogę której szukam?
Czy odezwiesz się do mnie,
Do tego, który zakłóca twój odwieczny spokuj?


Jesienny liść

Znalazłem liśc,piękny liść,
liśc jesienny,czerwony ze złotymi końcami.
Patrzyłem na niego i myślałem,
Wkońcu dotarło do mnie,
przecież ten liśc jest jak człowiek
Najpierw rodzi go matka,
drzewo wielkie i prawie wieczne.
Potem rośnie nabierjąc siły.
Je również jak my.
Czasmi dożyje do końca,
do jesieni.
Czasem życie jego ktoś przerwie,
jakiś człowiek zerwie liść zabierająć mu życie.
A jak dożyje do końca,
opadnie ku ziemi i tam zostanie pogrzebany.
Lub czasem znajdzie go jakiś elf,
zabierze ze sobą by mieć pamiątkę po ukochanym drzewie.


Rozmówca

Szukałem kogoś,
komu o wszystkim mógłbym powiedzieć.
Szukałem długo,
nikt,żaden człowiek,elf ani członek innej rasy,
nie odpowiadał moim kryteriom.
W końcu znalazłem swojego powiernika.
A było nim drzewo.
Na początku miałem opory.
Jak to tak, rozmawiac z drzewem?
Z czasem zacząłem sie przyzwyczajać.
Teraz nie moge rozmawiać z ludźmi.
Za długo byłem z drzewami.


Jahoke.