 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Poniżej postaram się przedstawić wypadkową wizji tych bóstw. Właściwie każda jest bezpośrednio związana z inną wersją słowiańskiego genezis.
Według jednej z nich wszyscy władcy nieba, zaświatów i ziemi mają początek w jednym prabogu – ojcu bogów. W tym przypadku widać wyraźne podobieństwo do mitologii śródziemnomorskiej, gdzie prabóg – ojciec ma siedmioro (zawsze siedmioro – podobnie u Greków i Rzymian) dzieci, z których najsilniejsze pozbawia go władzy i mocy, po czym ustalana jest między nimi odpowiednia hierarchia i podział na strefy wpływów.
W tym przypadku prabogiem był obecnie prawie zapomniany Trzygłów (Triglav) - pan nieba, ziemi i piekła. Udokumentowane ośrodki jego kultu to Szczecin, gdzie w głównej świątyni miasta znajdował się jego posąg o trzech głowach i Brenna (dzisiaj Brandenburg w Niemczech). Trzy głowy szczecińskiego Trzygłowa miały symbolizować jego władzę nad niebem, ziemią i światem podziemnym, dlatego uważany jest przez niektórych za głównego praboga Słowian. Przy szczecińskiej świątyni hodowano czarnego konia poświęconego Trzygłowowi i używanego do wróżb. Składano w niej dziesiątą część łupów, co pozwala przypuszczać, iż istniał tam skarbiec. Być może w swoim czasie Trzygłów był największym i najważniejszym bogiem dla starożytnych naszych przodków. W różnych rejonach zamieszkałych przez Słowian, nazywano tego boga również: Świętowitem, Stribogiem, Twarogiem – tu przypominam po raz kolejny, że w artykule podaję często sprzeczne ze sobą dane! Przedstawiany był jako mężczyzna z obfitym wąsem. Jego atrybutem był róg zwierzęcy, który nosił u pasa oraz biały koń.
Miał on siedmioro dzieci: Wołosa, Swaroga, Chorsa, Strzyboga, Ładę, Peruna i Mokoszę. Każde z boskiego rodzeństwa sprawowało pieczę nad inną sfera, strefą, obszarem, żywiołem itd. – prawdopodobnie już po podziale łupów po ojcu:
I Wołos (Weles) - pan Nawii – słowiańskiego raju. Władał magią, klątwą, przysięgą, zaświatami. Opiekun bydła i prac gospodarskich. Według "Powieści dorocznej" z 907 i 971 roku, wraz z Perunem wzywany na gwaranta przysiąg strony ruskiej w traktatach z Bizancjum. Dusze zmarłych – nawie szły po śmierci w to samo miejsce – do wyżej wspomnianej Nawii, a tam już Wołos zajmował się każdą z nich adekwatnie do przebiegu ziemskiej historii jej posiadacza.
II Swaróg- bóg Słońca. Miał 3 synów:
Swarożyca - boga ognia ofiarnego i domowego, czczonego przez Lutyków w świątyni w Radogoszczy, gdzie istniała jego wyrocznia - do wróżb używano poświęconego mu konia. Czasem ponoć miewał krwiożercze zapędy - w liście do Henryka II Brunon z Kwerfurtu napomknął o składanych owemu bogu ofiarach z ludzi. Na Połabszczyźnie Swarożyc wykazywał cechy bóstwa wojennego. Ślady jego kultu przetrwały w nazewnictwie geograficznym, np. Swarzędz.
Dadźboga (Daćbog, Dażbog) - dawcę bogactw, zapewne też boga ognia domowego i ofiarnego, a na Rusi również opiekuna książąt (imię Dadźboga oznacza dawcę bogactw i pomyślności)
Obaj bracia występują w niektórych dziełach, jak się zdaje całkiem bezpodstawnie, jako jedna osoba o podwójnym imieniu Swarożyc-Daćbóg.
Radogosta (Redigosta lub Radosta) - bardzo ważnego boga dla plemienia Lutyków, którzy zbudowali mu sanktuarium w Radogoszczy. "Chronica Slavorum" Helmolda wspomina, iż Radogost był uważany też za boga ziemi przez Obodrytów. W Radogoszczy mieściła się potężna świątynia w kształcie trójkąta, w której stało wiele posągów bóstw (m.in. Radogosta) z napisanymi (!) (wg kroniki Thietmara) u dołu imionami (jeden z dowodów na istnienie pisma Słowian). Zniszczyli ją prawdopodobnie Sasi w 1068 roku. Inne źródła podają, że istniała jeszcze do początku XII wieku.
III Chors - bóg Księżyca. Miał córkę Łunę. Często spotykany na Rusi. Jego posąg postawiono, według "Powieści dorocznej" z 980 roku, w Kijowie z woli księcia Włodzimierza obok posągu Peruna. Wskazuje się na irańską etymologię jego imienia. Zdaniem niektórych badaczy bóstwo słoneczne, najprawdopodobniej jednak bóg księżyca (V. Pissani). Taką interpretację uzasadnia wspomniany w "Słowie o wyprawie Igora" związek Chorsa z lunarnymi aspektami wilkołactwa.
IV Strzybóg - bóg wiatru, pogody i klimatu. Według "Powieści dorocznej" z 980 roku jego posąg postawił książę Włodzimierz w Kijowie. W "Słowie o wyprawie Igora" wiatry są zwane "stribożymi wnukami". Poza Rusią istnienie kultu Strzyboga potwierdza nazewnictwo geograficzne, np. wieś Strzyboga koło Skierniewic. Miał trójkę dzieci:
Płanetnika - bożka chmur, którego dziećmi były demony - Wiatry,
Godę
Pogodę - matkę Śwista i Pośwista.
V Łada- bogini wojny. Miała trójkę dzieci: bliźniaków Lela i Polela oraz córkę Bodę.
strony: [1] [2] [3] [4] |
komentarz[19] |  |
|
|
|
|
|
| Komentarze do "Słowianie - religia" |
|
|
|
|
|
|
© 2000-2007 Elixir. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Designed by Kerm
Engine by Khazis Khull based on jPortal
|
|
|
